حمید اکبری

«چه نسبت خاک را با عالم پاک» و «دعوت زاغ از عقاب به مهمانی»: یادداشتی در باب شارلاتانیزم ظریف در نقل قول کردن از مصدق در سازمان ملل*                         حمید اکبری              یکی بود یکی نبود، زیر گنبد کبود یک کشوری بود به نام ایران. مردم این کشور به رهبری "منور الفکرانشان" نزدیک 115 سال پیش انقلاب مشروطه کردند تا قدرت را از شاه به عنوان "سلطان و ظل الله" مستبد سلب کنند و آنرا در اختیار مردم بوسیله نمایندگانشان در مجلس شورای ملی بگذارند تا راه برای تکامل بسوی حکومت مردم بر مردم هموار شود. موجب افتخار است که ایران اولین کشور در خاورمیانه و خاک اصلی آسیا (منهای روسیه و ژاپن) بود که حکومت دموکراتیک و پارلمانی را در چهارچوب یک قانون اساسی مدون مستقر کرد. از همان نخست و به شهادت تاریخ، دو نیرو تاب تحمل حکومت مشروطه را نداشتند، یکی سلطنت طلبان استبدادگرا و دیگری آخوندهای اسلامگرا. هر دوی این نیرو کم و بیش متکی بر نفوذ دولت های خارجی  از  جمله انگلستان و روسیه و بعدها آمریکا بودند   دلیل ماندگاری اهمیت مصدق و دولتش در این است که او با تکیه بر مشارکت مردم، تجربه ح