شهامت استثنایی دکتر بختیار در دفاع از آرمان های مشروطه
شهامت استثنایی دکتر بختیار در دفاع از آرمان های مشروطه
حمید اکبری
در مورد شهامت بختیار این خاطره ای است که آقای محمد مشیری یزدی، معاون دکتر بختیار، در چندین دیدار با نگارنده بر زبان آورد (نقل به مضمون): «روز بیست و دوم بهمن بود. ارتش اعلام بی طرفی کرده بود. من در دفتر نخست وزیری بودم. از طرف افسران گارد محافظ به من خبر دادند که جمعیت در حال پیشروی به سوی کاخ نخست وزیری است و امنیت نخست وزیر و همه کارکنان در معرض خطر جدی قرار دارد. من به اتاق نخست وزیر رفتم. بختیار همچنان پشت میزش مشغول کار کردن بود. صدای همهمه از خیابان به گوش می رسید. مقابل میز نخست وزیر ایستادم. بختیار سرش را بلند کرد و رو به من گفت: «چی شده مشیری، ترسیدی»!
روشن است که این شهامت استثنایی نخست وزیر ایران موجب پیشگیری از به قدرت رسیدن خمینی و سلطه سیاه حکومت او نشد. ولی آنچه ماندگار است، کارنامه ی دولتی است که به گفته آقای مشیری: «طول نداشت ولی عرض داشت». آنچه در «عرض» این دولت جلوه ی تاریخی دارد، باورمندی به اصول اساسی انقلاب مشروطه است. اصولی که در چهارچوب آن:
_ حکومت مشروط به انتخاب و رای مردم ایران به عنوان صاحبان کشوراست.
_ وجود قیمی به نام شاه یا ولی فقیه مردود مطلق است.
_ در اساس همه مردم بدون توجه به مقام و طبقه اجتماعی، جنسیت، قومیت، باوردینی و سیاسی اشان در مقابل قانون مساوی هستند.
بختیار و دولتش با شهامت استثنایی به مردم ایران یادآوری کردند که صاحب اینچنین حقوقی هستند. نخست وزیر پی در پی به مردم ایران هشدار داد که در صورت به قدرت رسیدن ملایان، یک سرنوشت سیاه و قرون وسطایی در انتظار آنهاست. دولت بختیار آخرین فریاد دموکراسی در ایران مبتنی بر جدایی دین از دولت و منشور جهانی حقوق بشر پیش از به قدرت رسیدن خمینی بود که هنوز در پهنه تاریخ سیاسی ایران پژواک دارد و در آینده ای نزدیک با هم صدایی همگان طومار جمهوری اسلامی را در هم خواهد نوردید.
نظرات