شبیخون به ادامه راه «خسروی قهرمان»

 

بنابر همهٔ شواهد، خسرو علیکردی انسانی نیک و شخصیتی آزادی‌خواه بود. او در مقام یک وکیل دادگستری، همواره در پی دادخواهی برای قربانیان حقوق بشر، از هر گروه و دسته‌ای بود. او به ‌ویژه برای قربانیان و خانواده‌های جنبش «زن، زندگی، آزادی» بدون توجه به گرایش سیاسی آنها، در برابر دستگاه مخوف قضایی جمهوری اسلامی دادخواهی می‌کرد و در این راه دچار مرارت‌های بسیار، از جمله زندانی شدن و محرومیت از وکالت، شد.

هر اندازه که زندگی او توأم با دشواری و چالش در مبارزه با نظام اسلامی بود، مرگ اومبدل به توفانی برخاسته از خباثت عناصر اطلاعاتی و انتظامی جمهوری اسلامی و ـ بنابر شواهد موجود ـ گروهی از طرفداران ساختگی یا واقعی بازگشت پهلوی‌ها به قدرت شد.

تا آنجا که عقل سلیم حکم می‌کند، مراسم سوگواری همواره به‌ وسیلهٔ خانوادهٔ درگذشتگان برگزار می‌شود، مگر آنکه خانواده برگزاری آن را بر دوش دیگران بگذارد. پس این داد است که خانوادهٔ زنده‌ یاد خسرو علیکردی، از جمله برادر ایشان، جواد علیکردی، به‌ قول معروف صاحب عزا باشد. پس بدیهی است که خانواده سوگوار مختار است از هر کس که می خواهد، دعوت به سخنرانی در مراسم بنماید.  

بر این اساس، بانو نرگس محمدی ـ همان‌گونه که از صحنه‌های ویدیویی نیز برمی‌آید ـ با تایید خانوادهٔ خسرو علیکردی، سخنران مهمان بود. پس بازهم عقل سلیم حکم می‌کند که دستکم از سر احترام به خانواده، نسبت به سخنران اهانتی صورت نگیرد - به‌ ویژه آنکه سخنران پهلوی‌ پرستان را مورد نقد یا تخریب قرار نداده بود.

همهٔ این‌ها توضیح واضحات به نظر می‌آید، تا آنجا که آدمی حیران می‌ماند چگونه گروهی در آن مراسم به سخنران یورش می‌برند و یا به سبک «حیدر حیدر»، شعار «جاوید شاه» سر می‌دهند؟ و بدتر از همه، گروهی در فضای مجازی دست به تحریف رویداد به سود پهلوی‌پرستی می‌زنند!

هر آینه، پهلوی‌پرستی به‌عنوان یک سلیقهٔ شخصی، ایرادی ندارد. لیک شعار «جاوید شاه» سردادن، آن هم به‌ مثابهٔ چماقی بر سر میزبانان و سخنرانانی کوبیدن که خود از مبارزان و زندانیان سیاسی ضد جمهوری اسلامی‌اند، بیش از آنکه خودشان و شاهشان را بزرگ کند، بهانه به دست جمهوری اسلامی برای سرکوب آزادیخواهان و حاضرین می‌دهد ـ که در این مورد نیز داده است. و دو دیگر، پتهٔ همهٔ استبدادگرایان را روی آب می‌اندازد!

گرچه پذیرفتنی است که این سناریو را خود جمهوری اسلامی ـ که در حیله‌گری و بر هم ‌زدن صفوف مخالفان تجربه‌ای دراز دارد ـ به راه انداخته باشد. لیک هویداست که برای پهلوی‌پرستان، بهره‌ برداری از این آشوبگری به ‌مراتب شیرین‌تر و دلچسب‌تر از اعلام برائت کردن از آن است.

باری، در مراسم خاکسپاری زنده ‌یاد خسرو علیکردی فریاد زدند: «خسرو قهرمان، راهت ادامه دارد.»

در آن مراسم خبری از شعار «جاوید شاه» نبود. تا آنکه در مراسم هفتم، جمهوری اسلامی و طرفداران ساختگی یا واقعی آقای رضا پهلوی، به راه دادخواهی «خسرو قهرمان» برای همه قربانیان حقوق بشر، شبیخون زدند.

شرمشان باد!