حمید اکبری

رهنمود های پایه ای سخنرانی گتیزبرگ آبراهام لینکلن برای دموکراسی خواهان ایران: ((حکومت مردم، به وسیله مردم و برای مردم)) حمید اکبری تقدیم به خانم پرستو فروهر، کوشنده ی خستگی ناپذیر حقوق بشر و دموکراسی صد و پنجاه سال پیش آبراهام لینکلن، یکی از برجسته ترین رئیس جمهورهای آمریکا، مشهورترین سخنرانی خود را در یادبود شهدای جنگ داخلی آمریکا در گورستان گتیزبرگ در ایالت پنسیلوانیا ایراد کرد. پنج ماه پیش از آن، در روزهای یکم تا سوم جولای، نبرد سهمگینی میان نیروهای اتحادیه شمالی و تجزیه خواهان جنوبی در گتیزبرگ رخداد که پایان خونین آن با به جای گذاردن تقریبا پنجاه هزار کشته، پیروزی ارتش اتحادیه بود. این پیروزی، روند جنگ را به سود نیروهای شمالی تغییر داد. پس از نزدیک پنج ماه، در ۱۹ نوامبر ۱۸۶۳ از پرزیدنت لینکلن دعوت شد که در مراسم اهدای بخشی از میدان نبرد به عنوان آرامگاه ابدی جانباختگان، سخن بگوید. سخنران اصلی این مراسم ادوارد اورت، از شخصیت های مشهور آن دوران و سخنوری ماهر بود. او برای دو ساعت سخن گفت. در مقابل سخنرانی لینکلن تنها دو دقیقه بود. ولی این دو دقیقه مملو از چنان جمله های

  یادی از منصوره صبوری، کوشنده ای برای حقوق بشر و زنان حمید اکبری ((ما زنده به آنیم که آرام نگیریم   موجیم که آسودگی ما عدم ماست)) کلیم کاشانی دوستم منصوره صبوری را آخرین بار در ماه مارچ 2011 (اسفند ماه 1389) در شیکاگو دیدم. او برای شرکت در کنفرانس ((بررسی چگونگی و روش های دستیابی به دموکراسی در ایران)) که به مناسبت شصتیمن سالگرد نخست وزیری دکتر مصدق به وسیله بنیاد دانشگاهی دکتر مصدق در دانشگاه نورت ایسترن ایلینوی برگزار شد، آمده بود. در شب روز نخست کنفرانس، افتخار این را داشتم که در حضور شرکت کنندگان از همه ی کوشش های اجتماعی او که از اوایل سالهای دهه نود تا اوایل دهه دو هزار در شیکاگو انجام داده بود، سپاسگزاری کنم. به نوشته کیان امانی من اینچنین در باره خانم صبوری گفتم: (( دوست داشتم منصوره صبوری روزی به شیکاگو بازگردد و بداند که ما قدردان همه تلاش‌های او در سالهای گذشته هستیم. کاری که صبوری میکرد در‌واقع پیروی از افکار مصدق برای کمک به دیگران بود و وی همیشه در کمک به دیگران پیشقدم بود.)) خوشحالم که این کار را کردم، زیرا که دیگراو به شیکاگو بازنگشت و دو روز پیش در یک نوا

پاکبازی برای ایران برگردان شعرهایی از استفان کرین در تقدیر از کوشندگان راه آزادی و دموکراسی ایران حمید اکبری آرش صادقی، پاکباز اسیری که از او ماههاست خبری نیست سی و پنج سال سیطره ی رژیم ملایان بر ایران پی آمد هایی بس هولناک در زمینه هایی چون سیاست، فرهنگ، اخلاق جامعه، اقتصاد، روابط بین الملل، حقوق انسانی و حقوق زنان در بر داشته است. جبران کردن این صدمات پس از جابجایی این ((نظام)) با یک حکومت دموکراتیک، نیازمند یک اراده ملی خلل ناپذیر و تلاش شبانه روزی همه ایرانیان برای چندین دهه خواهد بود. آنچه امید بخش فوران چنین اراده و تلاش گروهی و ملی در نزد مردم ایران است، وجود پاکبازانی است که در سی و پنج سال گذشته، با وجود همه ی جنایات، ستمگری ها و تبه کاریهای جمهوری اسلامی، هیچگاه از میزان وابستگی، عشق و شور نسبت به میهن و هم میهنان خود نکاسته و اندیشه ورزی و رویا پروری برای آزادی و دموکراسی ایران را توام با کار مستمر در اینراه، پیشه خود ساخته اند. اینها کسانی بوده و هستند که زندگی خود را صرف خدمتگزاری به قلمرو ایران و انسان ایرانی کرده اند. بسیاری از اینان مانند شیرین علم

((اگر مرد عشقی، کم خویش گیر)): در سوگ امیر هوشنگ کشاورز صدر حمید اکبری امروز صبح که از بستر برخواستم مانند روزهای پیشین دلنگران احوال استادم کشاورز صدر بودم. راستش از اخبار پیشتری که از جانب فرزند برومندش مهندس مازیار کشاورز در باره پیشرفت بیماری داشتم، دیگر فقط به معجزه دل بسته بودم. به این دلخوش بودم که هنوز هست و شاید هنوز روزی برسد که ناگه دگرباره سفری به دیار ما بیاید و باز منزل آذر و من مملو از دوستداران و مریدانش شود. آریو از در بیاید و او را در آغوش بکشد. ولی از راه برسد و پیشانی اش را ببوسد. منیژه با خنده اش برای همه مان شادی بیاورد. حسین کتابچه مقاله های او را بیاورد. اکی باشد تا با احترام و لذت پای صحبتش بنشیند. شیرین بیاید و با هم یاد حوری که بعد از انقلاب اعدام شد را بکنند. دکتر پیرنظر بیاید تا با هم کتاب رد و بدل کنند. و خانم و آقای دکتر قنبری باشند تا صفایش را با مهربانی پاسخ دهند. و بیش از هر چیزی منزلمان باغریو شادی، محفلی برای تجدید پیوند با سرنوشت هم میهنانمان بشود. هنوز امید داشتم که جلسات و کنفرانس هایی تشکیل شود تا ما شاگردانش دور او جمع شویم و او برا

هوشنگ کشاورز صدر: مردی که به ((رهبری خدمتگزار)) معنا می بخشد حمید اکبری سالهاست که از افتخار شاگردی و دوستی با استادم، هوشنگ کشاورز صدر، برخوردار بوده ام. از اینروست که شاید بتوانم اندکی در باره ی ویژگی های استثنایی، دانش و توانایی های وی در زمینه های گوناگون بگویم. از جمله بگویم که او برجسته ترین دانشمند جامعه روستایی ایران است و پژوهش ها و تک نگاری هایش در این زمینه که امید می رود به زودی به چاپ برسند، پایه ای و کلاسیک هستند. یا می شود در باره ی مبارزات سیاسی وی برای آزادی و دموکراسی در ایران که از نوجوانی آغاز شد و تا عضویت در شورای اجرایی جبهه ملی در پس از انقلاب پیش رفت و سپس به عنوان پناهنده سیاسی در خارج از کشور تا کنون ادامه داشته است، بسیار گفت و نوشت. ولی در اینجا می خواهم بیش از هر چیزی در گرامیداشت روش، منش و کوشش های اجتماعی او به عنوان یک رهبر خدمتگزار جامعه ایرانی درخارج از میهن سخن بگویم. زیرا آنچه او را بیش از هر چیزی در نزد شاگردان، دوستان و یارانش درتبعید ممتاز ساخته است، جنبه خدمتگزاری او نسبت به انسان ایرانی است. روش من در این مقاله عبارت است از عن