حمید اکبری

      تقدیم به خانواده های زندانیان سیاسی   در همه جای دنیا، سربازان به جنگ رفته یک کشورمورد احترام هستند. آنها برای میهن جنگیده اند،  خواه در جنگی سزاوار یا ناسزاوار. در آن جنگ کشته اند یا کشته شده اند. بسیاری در کمال آگاهی به جنگ رفته اند و بسیاری در پیروی از جوی همه گیر. در هر صورت، در رویارویی با دشمن، شمار این جنگجویان بی شمار بوده است اگرچه دشمن پرشمارتر هم بوده باشد. ملت های این جنگجویان نه تنها در خلوت وجدان، بلکه در کوچه و خیابان نیز با همه وجود از آنها چه در گفتار و چه در کردار پشتیبانی کرده اند. جنگجو همواره ارجمند باقی مانده است چون جنگ همیشه خونریز، هولناک و پر مرارت است. جنگجو جان بر کف یا جان تسلیم کرده است و یا با جسم و جانی خسته بازگشته است.  پس شاید نتوان گفت که کرداری دلاورانه تر از جنگیدن در جنگ در این جهان باشد. استفان کرین، خبرنگار، نویسنده و شاعر دوره جنگ داخلی آمریکا، اما نظر دیگری دارد. او که به چشم خود جنگیدن برای افتخار و سربلندی مابین سربازان لشگرهای کنفدارسیون جنوبی و ایالات متحده را در جنگی خونین دیده بود، سخن از کردارهای دلاورانه تر می گوید. براستی