حمید اکبری

در سوگ استاد فرهنگ فرهی. مقاله ای را که یک سال و نیم پیش در بزرگداشت او نوشتم، اکنون با شنیدن خبر اندوهبار درگذشت او دوباره منشتر می سازم.  تقدیم به پیام فرهی درود! این کلامی است که هر مرتبه در بدو سخن گفتن تلفنی با سرور فرهنگ فرهی بر جانم می نشیند. هر بار در پاسخ می خواهم بگویم: درود بر شما، ولی نمی توانم. زیرا درود او از تبار دگرگونه ای است که درود مرا یارای برابری نیست. درودش پژواک صلابت کوه های سر بر کشیده البرز را دارد. درودش چونان موج های عاشقانه دریای خزر دلنشین است. درودش صمیمیت بزرگمردی همیشه جوان را در بر دارد. بزرگمردی که همه جان و خردش را نثار راه خدمتگزاری به فرهنگ ایران و تشویق به فرهنگ ورزی انسان ایرانی کرده است. درودش همه امید و توان را به دوست و آشنا می بخشد و هیچ چیز در مقابل نمی خواهد، همانا درود جوانمردان. از روزی که با زنان و مردان برجسته فرهنگ، هنر و ادب ایران آشنا شدم، سرور فرهنگ فرهی را نیز شناخته و ارج گذارده ام. چه بسا نوشته یا معرفی او بوده است که مرا با جنبه های مهم کار یک شخصیت ادبی یا هنری آشنا کرده. برای یک نمونه، با صدای سحرانگیز او

تقدیم به بانو دکتر مینو ورزگر- فاطمی مرگ هیچکس پایان او نیست. آغازی دوباره از بودن هستی بخش و لایزال وجود اوست که ورای مرگ سر می کشد و در جریان زندگی آنان که دوستش می داشتند و یا به لحاظ اجتماعی ارج دارش بودند، دوباره جاری و جاودانه می شود. هر آنکس که گرامی داری، انگار هیچ گاه نرفته است و در اصل بیش و نزدیکتر از پیش با توست. هر وقت و هر جایی که به او بیندیشی، او با توست، بویژه که در کنار رودخانه جاری و یا دریای بزرگ باشی. و اگر خواستی می توانی چشمانت را ببندی و رو در رو با او، از مهربانی و گرمای وجودش جان بگیری، و با وی گفتگو کنی و بگویی: سپاسگزارم از این که در عهد و زمانه تو در این جهان زاده شدم. سپاسگزارم که تو نصیب من و ما شدی. من نیز بسهم خودم، در مدت این دو سال و اندی گذشته بسیار با آن سالار، دکتر سعید فاطمی، بوده ام و بسیار نام و یادش را در خلوت خود نجوا کرده ام. و مر او را سپاس گزارم برای همه ی درس های جاودانه که از او آموختم. مر او را سپاس گزارم برای انتخاب های سترگش در بزنگاه های تاریخ مردم میهنمان، ایران. شهامت هایی که او در بی نظیرترین لحظات تاریخ بخ

مصاحبه با حمید اکبری و حمید ذوالنور در باره دکتر شاپور بختیار به مناسبت بیستمین سالروز قتل او  بوسیله جمهوری اسلامی

به مناسبت شصت و هشتمین سالروز ملی شدن صنعت نفت، متن مصاحبه ای را که سیزده سال پیش با خانم مریم احمدی ، خبرنگار توانای رادیو فردا، انجام دادم را دراینجا درج می کنم : پنجاه و پنج  سال پیش در چنین روزی مجلس شورای ملی به ابتکار جبهه ملی و در راس آن دکتر  محمد   مصدق  قانون ملی شدن نفت در سراسر کشور را از تصویب گذراند.                                    دکتر  حمید اکبری  استاد دانشگاه در شیکاگو درباره نقش محمد مصدق و سران جبهه ملی در آن رویداد در مصاحبه با  رادیو فردا  می گوید:     به نظر من از پیامدهای کاری که دکتر مصدق، جبهه ملی و یا یارانش و مردم ایران در اصل  کردند و به عنوان یک یادگار باقی مانده در اذهان عمومی مردم، این که وقتی یک رهبر معتمد باشد و با خواست مردم این رهبری تلاقی پیدا کند، آن وقت می شود به همه اهداف دست یافت.  آقای اکبری می گوید: مصدق به نوعی آرمانگرا بود، آرمان بسیار بالایی داشت و آن برقراری دموکراسی بود، اما با دخالت عوامل خارجی، دربار و روحانیت مصدق قانونگرا و مشروطه خواه از میان برداشته شد. امروز 29 اسفند روز ملی شدن صنعت نفت در ایران است. 55 سال

پژواک سخنان دزموند توتو برای سیمای شهامت    ایران، نسرین ستوده حمید اکبری یادداشت:       دزموند توتو می گوید: ((ما فقط هنگامی شاهدانی راستین هستیم که جانبدار بی نوایان، ناتوانان و ستمدیدگان باشیم)).  در ایران امروز وکلای حقوق بشرهمانا شاهدان راستین و با شهامتند. در واقع، وکلایی مانند نسرین ستوده تجلی شهامت اخلاقی در ایران هستند.  اگر در آفریقای جنوبی در هنگام مبارزه علیه آپارتاید، دزموند توتو کلیسای سنت جورج در کیپ تاون را پناهگاهی استوار برای مبارزان با آپارتاید کرده بود، در ایران امروز دفترهای کوچک وکلای حقوق بشریگانه پناهگاه مبارزان راه آزادی و دموکراسی و دیگر قربانیانی دستگاه استبداد و آپارتاید دینی است. جهانیان می دانند که دزموند توتو به معنای واقعی یک روحانی آزادیخواه و انساندوست بود.  مردی که از جان و مال خود دست شسته بود و همه هستی اش را در اختیار مردم آفریقای جنوبی و مبارزه اشان برای آزادی و زندگی شرافتمندانه گذارده بود.  انسانی که قاطعانه تا رسیدن پیروزی   علیه آپارتاید جنگید ولی هرگزمبارزه اش را تبدیل به کینه و نفرت از آمران، مجریان و طرفداران آ

برگردان دو بخش از ترانه ی مشهور ((سپاس از برای موسیقی)) را به مناسبت زاد روز و علاقه ی ندا آقا سلطان به موسیقی شاد و رقص و آواز، به جوانان ایران تقدیم می نمایم: ((سپاس از برای موسیقی)) من آدم مهمی نیستم و در واقع کمی خسته کننده ام مثلا وقتی که جوک می گویم، دست اول نیست ولی من دارای استعداد سرشاری در آواز خوانی هستم چون وقتیکه آواز می خوانم همه به من گوش می کنند و مرا مملو از غرور و امتنان می سازند و آنگاه فقط می خواهم که با صدای بلند آواز بخوانم از اینروست که می گویم: سپاس از برای موسیقی و آوازهایی که می خوانم سپاس برای اینهمه شادی که در ما ایجاد می کنند چه کسی می تواند بدون آنها زندگی سر کند؟ بی ریا می پرسم: زندگی بدون آنها چه خواهد بود؟ بدون آهنگ و رقص ما چه هستیم؟ پس می گویم که سپاس از برای موسیقی که بر من بخشیده ای مادرم می گوید که من پیش از راه رفتن می رقصیدم می گوید پیش از حرف زدن، آواز می خواندم ولی من اغلب از خودم می پرسم، این همه چگونه و بوسیله چه کسی آغاز شد؟ چه کسی پی برد

حمید اکبری مقاله «رهبری ملی نیازمند ابتکار پیروان ملی است» شما را خواندم و با سپاس از نکاتی که در جهت شناساندن یک رهبر ملی ارائه نموده اید، از جمله اینکه: رشد وشکوفایی انسان های لایق به خصوص انسان سیاسی لایق در سیستم های دیکتاتوری به سختی صورت می گیرد، و یا معیار نبودن ستمدیدگی و یا زندان افکنده شدن به عنوان شرط لازم یا کافی برای احراز رهبری. در زمینه مطلب شما، پرسش های زیر وجود دارد: پرسش: یک رهبر ملی یک انسان است و انسان گاهی پیش بینی ناپذیر است. لذا تضمین اینکه حتی یک رهبر ملی بعد از پیروزی جنبش مردم دچار دگرگونی شود وجود خواهد داشت. حال سوال این است چه مکانیسم و سیستم دقیقی باید تعریف گردد تا رهبری بعد از پیروزی جنبش، در چهارچوب اصول خود همچنان پایبند به دموکراسی بماند و از جاده اصول منحرف نشود؟ پاسخ: بنابر گفته مشهور و مستند لرد اکتون، مورخ و فیلسوف قرن نوزدهم انگلستان، «قدرت فساد می آورد و قدرت مطلق، فساد مطلق». واقعیت این است که یک جامعه دموکراتیک مناسبات و ساختار حکومت را با هدف دیده بانی و مهار قدرت ایجاد و نهادینه می کند. از این روی است که ما تا رسی

حمید اکبری سال 1990 بود. زنده یاد هوشنگ کشاورز صدر برای کمک و راهنمایی در تاسیس کتابخانه دهخدا به شیکاگو آمده بود. در همان زمان بود که نخستین بار نام بهمن امینی را شنیدم. آقای کشاورز صدر که با بهمن دوستی نزدیک داشت، به همسرم آذر و من گفت که برای تامین کتابهای اولیه کتابخانه با بنیانگذار انتشارات خاوران تماس می گیرد. همینگونه شد و بهمن کتابهایی  به صورت رایگان به کتابخانه و  نیزشماری را برای فروش به علاقمندان فرستاد. از آنروز خانه ما مبدل به یکی دیگر از هزاران سرایی شد که کتابهای دلبند بهمن و انتشارات خاوران را برای همیشه در آغوش خود کشید . دو سال و اندی پیش بود که شنیدم بهمن مجبور شد که پس از سالها مقاومت به دلیل عدم استقبال از خرید کتاب فارسی و دشواری های مالی، محل کتابسرا در پاریس را ببندد و به اتفاق همسر نازنین اش، هایده، به دهکده ای در جنوب فرانسه کوچ کند. باری این کوچی بود که بازگشتی نداشت چون خبر بهت آور در گذشت بهمن در اواخر آبان ماه 2018 پخش شد! بنابر آنچه از آقای کشاورز صدر شنیدم، وقتی بهمن پس از انقلاب به عنوان یک تبعیدی سیاسی به فرانسه آمده بود، برای گذران