حمید اکبری

سیسرو: فیدور تایو تلچو، شاعر قرن نوزدهم روسیه برگردان حمید اکبری «در گیر و دار جنگ و جدال و بحران داخلی نقال شهر روم سخن سر داد: من دیر از خواب غفلت بیدار شدم و هنگامی فرا رسیدم که شب تاریک بر روم چیره شده بود ایدون باد وداع با روم شکوهمند و از فراز بلندیهای مشرف بر پایتخت روم نظاره کردن برغروب جلال و جبروت خونین روم *** خجسته باد هر آنکس که مهمان این زمین است در لحظه های سرنوشت ساز. انگار خدایان او را فرا خوانده اند که در جشن [شکافتن فلک] با آنها همراه شود و در خلوت آنها و همطراز شاهدی بر پیدایش طرح نوی تماشایی آنها شود و مانند یک خداوند با نوشیدن از جام خدایان، جاودانه شود.»

محمد مشیری یزدی، معاون نخست وزیر در دولت دکتر شاپور بختیار برای هومان بختیار «خجسته باد هر آنکس که مهمان این زمین است، در لحظه های سرنوشت ساز. انگار خدایان او را فرا خوانده اند که در جشن [شکافتن فلک] با آنها همراه شود، و در خلوت آنها و همطراز، شاهدی بر پیدایش طرح نوی تماشایی آنها شود. و خود مانند یک خداوند، با نوشیدن از جام خدایان، جاودانه شود.»* فیدور تایو تلچو، شاعر قرن نوزدهم روسیه روز اول نوامبر خبر درگذشت آقای محمد مشیری یزدی را بوسیله پیامک دوستم، هومان بختیار دریافت کردم. در اجتماعی آکادمیک در قایقی که کلاس درس شناور است بودم. بغض گلویم را فشرد و اشگ در چشمانم حدقه بست. تا جای ممکن خودم را به گوشه ای خلوت در عرش قایق کشیدم. آنگاه با یادهایی گوناگون از آقای مشیری در آمیختگی با سرنوشت ایران، چشم دوخته بر آبهای رودخانه می سی سی پی غوطه ور شدم. *** چهل سال پیش در چنین روزهایی سرنوشت ایران در حال رقم خوردن بود. حکومت شاه رو به زوال می رفت و فضای سیاسی ایران در ابهام بیش از پیش، زمینه های چیرگی آیت الله خمینی و حکومت مطلقه دینی مورد نظر او را فراهم می کر